Гумон накунед, ки чанг тамом шудаасту Ватандор аз хун ҳарф мезанад. На азизон, то ба ҳануз хуни точик равон аст, аз пушти курсй ҳар руз хун мерезад, аз барои ҳақ гуфтан ва ё сири миллатфурушеро кушодан ҳар соат хун дар дами теғи «давлатсолорон»-и чило медиҳад. То ба ҳануз точик аз барои қути лоямуте гирифтори марги муфочо аз ваҳшигарии миллатгароёни рус аст.

Худоро шукр мегуям, ки сафи ватандорон зиёд аст. Дусти арчманди ман Точвар низ ба ин риштаи худовандй чанг зад. Марҳабо мегуям, қадамат нури дида точи сар, азизи дилҳо.

Аз он ки субҳи имруз садои модари зори ватандорро бо гиряҳои талхаш шунидам, то ба ҳануз дилам дурдонаи хун ба чойи ашк мерезад. Ризостам, ки бигзор ба хотири Ватани азиз, ки дар чанги асорат аст, аз Фуластин мондание надорад, аз Ироқи ғарқихун қариб, ки кам нест, ба Афғонистони фиғонистон шабоҳати кулл дорад, ҳар қадар ашк бирезам. Ман ҳузури Худованди Аззаву Чалл танҳо ҳамон лаҳза вазифаи муқаддаси инсониямро ичрокарда мебинам, ки ба ин риштаи иттиҳоди худовандй ҳамаг ... Читать дальше »

 Аз ростй номаи зер, ки дар зерсафҳаи «Назаргоҳ» пайдо кардам, маро ба андешае водор сохт. Дер боз сари ройона фикр мекунам, ки чй чизаке барояш нависам. Дар ин рузаки хисолудаи боронаки баҳорй субҳгоҳй кампиреро дидам, ки худ бо худ мегуфт:

«Худоё, ҳар чй ки ба худ гирифт насибаш накунад, бар баччаву каччааш ҳаром бод, каллааш мисли себчаи сари шохи дарахт канда шавад, луқмаи да даҳонуш буда заҳр гардад…» ва ҳазорҳо алфози қабеҳтаринро руй ба осмону дасти бардошта дуо мекард, ки аз ростй ман дар чоям шах шуда мондам. Ҳатто натавонистам ташхис бидиҳам, ки ун кампири долмиён чй касеро дуои бад дорад. Аз он ки ун кампир аз мо дуртар дар маҳалле зисту иқомат дошт, омада баъди салому алейк пурсидам, ки «оча, кира дуои бад дорен?» Як ба руям турш нигаҳе афканд ва бо овози ҷасуронаву озод гуфт: -Охи ҳами президентата дуои бад дорум, хонаш сузад, нафақама зиёд намена, ба ин нафақа ман намедонум чй харум, ним кило гушт бхарум? ... Читать дальше »