Имруз дар митинг арвоҳи садҳо ҳазор шаҳидони гулгункафани солҳои мудҳиши 1992-97 чамъ омад. Бо умед омад, бо умеди интиқом омад.

Хоруғиён ва точикистониёни азиз, танҳо як хоҳиши ватандорй дорам, умеди ин арвоҳҳоро барбод надиҳед.

«Хоруғ хуруш дорад. Хоруғ имони ватандорй дорад. Хоруғиён мардони асиланд. Хоруғ аз ҳукумат ҳақиқатро талаб мекунад.» Чунин буд шиорҳое, ки субҳи имруз дар митинги шаҳри Хоруғ ба шифти осмон дакка мехурд. Мардум баъди солиёни сол ҳамакнун лаззати раҳпаймоиро диданд. Эҳсос карданд, ки бародаре бо бародаре китф ба китф зич монда пеш меравад, эҳсос карданд, ин иттиҳод воқеан ниру мебахшад, аз марг ҳам тарс дар дил намемонад. Нафаси гарми ҳамдигарро дарк мекунанд, ки дар ҳаври ин нафасҳои гарм меҳри ватан ноаён дар дили ишон вулқон мекунад. Ҳич монеа пеши роҳи ишонро гирифта наметавонад. Воқеан, хоруғиён имони қавй, матонату часорат доранд. Нушашон бод!

Қаблан, ки лашкари Раҳмон ба Кулоб ҳучум карда буд, як фирқаи дигар-дастаи Лангариевро аз пеши роҳи дур сохт. Аммо ин вокунишҳои чиддиро пеши назар овардааст. Президент Раҳмон аллакай ба нафароне, ки барои овардани у дар сари курсии президентй заҳмат кашида буданд, як-як харгушшикор кард. Ба назар чунин миерасад, ки у ба ҳамроҳони собиқаш боварй надорад. Ба хотири он ки Сангаку Лангариву Рустами дуторнавоз ва Сафаралй Кенчаевро худаш бо найранг ба қатл расонида буд, имрузҳо хавфи он дорад, ки боқимондагон аз у интиқом хоҳанд ситонид. Дар асл чунин ҳам ҳаст. Чонибдорони Лангариевҳо, ба вижа бародараш полковник Бахтиёр Лангариев аллакай бо ҳамроҳии чонибдорони Мирзо Зиёев, дастаи Саидшо Шамолов ва сарвари бахши Хатлонии Ориёнбонк Рустамов Сафармад  алайҳи ҳукумат ниқор гирифтаанд. Чонибдорони Қувват Султон ва собиқ қумондони оппозитсиюни точик Қурбон ва Саломшо низ омодаанд, ки ҳар лаҳзаи муносиб бо ҳукумат ҳисобашонро баробар кунанд. Инак гуруҳҳои фикрану руҳан мухталиф дар як сангар қарор доранд. Ҳадаф як то ва як чо: пешонии Эмомалй хон. Ҳама ба ҳам пайвастанд.

Инак, аз 8 апрел ваъдагии ҲСДТ 70 руз гузашт. Ҳукумат худро ба кадом дар заданро намедонад. Илочаш ёфт шуд. Нируҳои мусаллаҳи худро сараввал ба Кулоб фиристод. Сониян ба Хоруғ чун муру малах рехт. Чаро? ҲСДТ даст ба тазоҳур зад, ин тазоҳурро ҳукумат ба чойи чаппагардон сохтани салтанаташ қабул кард. Ҳарчанд аз ин пеш айёрона нируҳои мусаллаҳи хушкигарду ҳавоияшро сари ин сарзамин оварда буд. Ҳукумати вилояти Бадахшон ин пешомад ба он унвон кард, ки гуё президент Раҳмон меомадааст.

Мантиқ: Ҳукумат ба халқ бовар надорад ё баръакс? Ҳол он ки то омадани чанобашон як моҳи расо аст. Ин гуна пешгуйии сафари президент, ки ба вилояти Суғд анқариб аст, чаро дар ин марз мусаллаҳшавии ҳукумат ба назар намерасад? Боз посух якто: Ҳукумат медонист, ки ҲСДТ рузи 18 июн тазоҳур мекунад, аз ин хотир пешакй ғамашро империяи Раҳмониён мехурад.

Метарсам, ки аз чониби мардум фарҳанги митингй ба вуқуъ ояду аз чониби ҳукумат фарҳанги митингдорй комилан дида нашавад. Дардо, ки чунин аст. Дардо!!

Ай, ватандорони ман, гумон накунед, сарвари Точикистон мисли Аскар Оқоев марди мард асту аз ин гуна пешомад, сари худро мегираду меравад, то халқаш осуда бошад. На, ҳаргиз, у ҳар як нафари тазоҳуркунандаро бо мили автомату туфангҳои охирзамон пешвоз мегирад. Ин аст ҳукумати Точикистон!

Хоруғиёни азиз, беҳуда ду руз муҳлат доданд, ки ҳукумат қазияи омадани гуруҳи муру малахонаи мусаллаҳро рушан кунад, аз ин ру даст ба танаффус заданд.

Беҳуда, беҳуда. Теъдоди 800 нафара, ки аз руйи вичдону имон ба кучаҳо рехтанд, худ аз худ пароканда мешавад, агар нашавад, ҳукумат мисли режими Ислом Каримуф шабохун мезанад. Агар шабохун назад, пас донед, ки дасту гиребони бародар алайҳи бародар сар мешавад. Ҳукумати кунунй дар низоъандозй устухон надорад. Аз номи яке дигареро нобуд мекунад, худо нигоҳбон бошад аз он руз.

Танҳо фарҳанги митингдорй метавонад моро аз ин бало начот бахшад. Ҳушёр мебояд буд, аз дасисаҳо. Петкелҳову Пугоҳо ҳануз дар амаланд, ҳануз ба оташи ғазаб равғанрезй пешаашон аст.

Аммо ин мазмуни он нест, ки аз сари майдон дур бояд рафт. Боз ҳам зичтар пиромуни ҳамдигар бояд печид. Ба ин ҳукумат нишон бояд дод, ки қудрат на танҳо дар дасти ҳукумат ҳаст, мардум низ иттиҳод, қудрати бемисли худодод доранд.

Ҳарчанд устондори Бадахшон дар ҳузури халқаш дуруғ мегуяд, ки ин ба пешвози президент ва бори дигар айёрона гуфт, ки ин тамрини қушунҳои ҳарбист. На, муҳтарам Қодир Қосим, беҳуда ба вичдонат чавр накун. Мисли Мақсуд Икромови марҳум (воқеан марди банангу ор буд, дусти ҳамешагй, човид ва дилсузам буд, ёдаш ба хайр)  мардонавор як бор, ло ақалл як бор ба халқи азиз гуй, ки ин дасисаи ҳукумат аст, як бор гуй, ки мардум парешон нашавед, пиромуни ҳам оед. Мушти обдор ба даҳани хунхор занед.

Медонам, ки намегуй, гуфтан ҳам намехоҳй, ту ранги дигар хоруғиён имону вичдони ватандорй надорй. Афсус.

Пайдост, ки режими Раҳмон фарсуда шуда, аммо аз асп фарояд ҳам, аз узангу поён намешавад. Пайваста тамоми усулро ба роҳ меандозад, то даврронияш тул бикашад. Аммо, ин хаёли хомест. Ҳукумат дар ғуруб аст.