Мурочиатнома ба ҳаммиҳанони гиромиву азизу хору забуну бадбахту хушбахту лолу забунам!
Бо вучуди он ки бо имони комил рузи 16 декабр ба фурудгоҳ меравам, метавонам гуям, ки паҳлуйи ман бародарони арчманди ватандорам чамъ хоҳанд омад. Бале мо чамъ хоҳем омад, аммо ангуштшумор. Нафароне низ аз дуру бар ба ин манзара тамошо хоҳанд кард. Бовариашон нахоҳад омад, ки баъд аз митингҳои соли навадум наход ба точикон, ба вижа ба чавонон Худой ниру бахшида бошад. Гуянд, ки «наход бори дигар часорати родмардии рустамонаро ин чавонон нишон бидиҳанд?» Бале, аз дур тамошо хоҳанд кард, то дар ин фурсати муносиб ба мо бипайванданд. Ҳануз бовар ба он доранд, ки бо ин режим мубориза аз об нақше тарошидану гови нар душидан аст. Бале, фисади қишри чомеъаи хару забуну шурбахти ман, бовар надоранд, ки нируи худовандй ҳамеша бо мост. Аммо онро дарк бояд кард!!!
Аксарият дар бахши «Назаргоҳ» он чи ки хостанд гуфтанд. Дарк мекунам, мефаҳмам, ки аз алам гуфтанд, гуфтан бас аст гуфтанд. Ба номи Худое, ки чунин бадбахтиро насибу рузии точикон гардонидааст, аз ростй гуфтан ба дили ману ёрони ман ва ҳаммаслакони ман задааст. Эълом медорам, ки минбаъд гуфтан бас аст, ҳангоми амал кардан фаро расида. Мо ба амал мегузарем!!!
Холиси азиз, ман ба таъриф ниёзманд набудаму нестам, ситоиш мар Худойро, ки таъриф варо зебост. Вагарна дар сурати таърифпараст буданам, шахсияти хешро ошкор мекардам. Ин ки чунин навиштаи, маро ғамгин месозад, албатта, меҳри ватандории ту маро водор мекунад, ки ба ту ва ту барин ватанпарастон руйи ниёз биёварам. Биё як мушт шавем!
Бародаре бо тахаллуси «Мусофири беқадр» дили маро реш кард. У воқеан ҳақиқати ҳолро мегуяд. Имруз агар насиби Салоҳиддини азиз, ки дами табари русҳо шуд, пагоҳ навбати ману туст. Ман навиштаи туро намедонам, ки карати чандум мехонам, руямро сиришк мешусту пеши чашмамро мегирифт. Зинда бошй додари азиз, ману ту яктоем!
Беҳрузи гиромии ман! Муносибати ману ин палидони кремлбадаст, ҳеч рост набуду нест. Ман аз Путину Медведеви хирсзодаву ҳаромзодаҳои рус ҳазорон маротиба безорам. Напиндор, ки муносибати ману ин разилон, ки ҳамеша дар пайи дастгир кардани ману ман баринҳоянд, хуб аст. Ман бо эшон ҳатто гуноҳамро дареғ медорам. Тфу, бар чунин халқи касифу разил, ки соғари хештан бо хуни ватандорони ман пур мекунад.
Мамнунам аз бародари ватандорам Рустам-сардабири Андеша, ки беҳтарин навиштаҳояш бо мову ватандорони мо буданду итминон дорам, ки боқй хоҳанд монд.
Ба ҳамаи шумоён, ки дар Назаргоҳ фикру ақидаи худро гуфтед. Изҳори шокирии хешро мерасонам. Бо вучуди он ки дар ашколу намуди мухталиф, дар ҳалимиву ҳақорат, фасоҳату қабоҳат ақидаи хештанро руйи дари ин сомона рехтед. Бори дигар шукргузорам.
Мо чамъ меойем! Бигзор инро ҳукумати оилавии Раҳмон бидонанд. Бигзор аз ҳамин руз сар карда, мақомотҳои муҳофизаш кор бикунанд, алайҳи ватандорон бишуранд. Бигзор дар ин асноъ хуни ман зери пойи ватандорони азизам бирезад. Бигзор бирезад!!! Аммо ин ҳукумат дониста бошад, ки мо ба чанг намеравем, бигзор ин давлати қасри руйи ях дарк бикунад, ки мо хунрезиро намехоҳем. Мо танҳо лаззати озодиро чашидан мехоҳем, мо ҳуввияти хештанро эҳсос кардан мехоҳем. Мо бори дигар мехоҳем бидонем, бардаву ғулом нестем. Мо бояд бидонем, ки агар имруз аз тири ҳукумати Точикистон битарсем, албатта моро рузе тири руси худозадаи беэмон хоҳад кушт. Пас хулоса ин аст, ки агар имруз бо чунин марги муфочои ичборй мубориза эълон накунем, пагоҳ моро боз садҳо резиши хун дар мулки ғарибй дунболагир аст. Марг ҳатмист, чаро аз у битарсем? Биёед ба хотири фардои фарзандони хеш Салоҳиддини ғурамаргро дар рузи вопасинаш ҳамроҳй мекунем. Агар ин ҳукумат натавонист, ки халқи азиятдидаи хешро ҳамроҳй бикунад, пас бо чашмони қойил бубинад, ки ин халқ МЕТАВОНАД ҳамроҳи ҳамдигар бошад. Бигзор бубинад, бигзор пахтаро аз гуш бикашад.
Ватандорони ман! Намедонам ин шояд навиштаи охирин ман бошад. Шояд он руз маро дастгир бикунанд ва шояд тири нохалафи эшон ба сина бихурам ва шояд пештар аз ин ҳамойиш маро аз Шумо рабоянд. Аз ин хотир, мурочиатномаи расмй чунин аст:
Агар шумо воқеан эмон доред, воқеан ин ҳалқаи бардагиро аз гардан гирифта партофтан мехоҳед, ба мо бипайвандед. Чойи чамъшавиро ҳамаи шумо медонед. Ба хотири фардои рушани фарзандони Точикистон, ба мо бипайвандед. Агар дар ин тачаммуъ 10 нафарро дидед, пас яке манам, агар як касро дидед, пас донед, ки як ватандоре дар орзуи часорати рустамонаи рустамзодаҳо дар ҳузури чашмони шумо асир шуду шумо ҳатто аз чой чунбида натавонистед. Аз дасти шумо ҳич коре наомад. Бидонед, ки на танҳо 17 сол, балки якумр ҳамин гуна шумо ҳамдигарро муттако шуда наметавонед. Бидонед, ки ҳамин гуна нони ғуломй хурда мемиред!!! Бидонед, агар шумо низ мисли ҳукумататон пунба дар гушед, ҳамин гуна кару гунг мемонед! Ман ба шумо озодиро кафолат намедиҳам, тавре як ду нафар дар назаргоҳ гуфтаанд, ман президентталош нестам. Маснади президентии ман, ин аст, ки дар сари қабри модари азиз, бо дили пурсурур аз ояи Қуръони мачид бихонам ва гуям, ки «Модаро, бародарони ман-ватанадорони ман пируз шуданд» ҳамин мансаб бас аст.
Ин орзуи ман аст, ки тули дуриву муфориқати хештан аз Ватани азиз, ҳатто сари қабри модар нарафтаам. Ба ман зиёрати мазори модар шарафмандтарин курсии мансаб аст.
Мо набояд, дар тачаммуъ афзалият ё бартарияти худро нишон бидиҳем, мо ҳама баробарем. Мақсади мо резиши хун нест. Мақсади мо оромист, фардои шукуфони Точикистони азиз аст.
Бигзор мақомоти Точикистон бидонанд, ки нақшаи ҳамойиши мо чи гуна аст. Бигзор бидонанд, мо ягон гуноҳе надорем, ки аз эшон битарсем. Қадами дуввумини мо сафоратхонаи Русиё хоҳад буд, мо пиёда раҳ хоҳем паймуд. Аз он чо рост роҳи марказй-ру ба руйи қасри чаноби олй. Талаби мо як аст: САЛОҲИДДИНИ ЗИНДАИ ВОҚЕИРО БА МО БАРГАРДОНАД! Агар натавонад…
Азизони ман, бидонед, ки мақомот аз ману шумо ҳам пештар сари коранд, шабу руз дар ғами ҳифозати дубури чаноби олияшон ҳастанд. Аммо мо ҳатто намегузорем, ки ҳатто хуни нафаре аз ҳукуматиён ҳам бирезад! Мо бояд сари мизи музокирот бишинем. Дар ҳузури тачаммуъи халқ. ОШКОРБАЁНЙ!!! Эшон ҳар чи мехоҳанд бигиранд, мо ризостем, аммо талаби моро қонеъ бикунанд. Дигар гуфтание нест.
Инак, рузи 16 декабр мо намози бомдодро дар фурудгоҳ мехонем!!! Мо ҳисси бародариро дер пояи тобути чавони ғурамарг имтиҳон мекунем. Чавони гулгункафане, ки ҳукуматаш ба у натавонист, ки ноне ёфта бидиҳад, чавони марҳуме, ки дар талаби рузй дур аз ёру диёр шуду дар тобути оҳанин омад. Аз бародарони дохили кишвар ва бурунмарзи Точикистон ошкоро талаб мекунем, ки ба ин амали хайр мусоидат бикунанд. Ҳар киро имону хуни мардист, ба пешвози тобути бародари ҳамхунаш бишитобад.
Ватандорони ман, шуморо ба паноҳи исмати Аллоҳ месупорам. Минбаъд ҳар чи ин чо менавсед, бепосух хоҳад монд. Зеро мо ба амал мегузарем. Гуфтан бас аст.
Бо умеди дастгирии ватандоронаи Шумо, Ватандор.
|
