Салом Эмомалй!

Шояд ҳайратат афзояд, ки то ин замон ҳама ба ту бо пешлафзи «муҳтараму чаноби оливу воломақому улёҳазрат»-у дигар арш-унвонҳо мурочиат мекарданду ин Ватандор танҳо номатро мегирад? Бале дустам, дар кишвари демократй ҳамаи мо баробарем. Гадои сипанддудкуну, кудаки ба чойи мактаб мошинашуву муҳочири беҳуқуқи точику Ватандору Эмомалй ҳама баробарем. Ҳузури худованд низ ҳамаи мо яксонем. Агар ту «чаноби олй»-ву «муҳтарам»-у «улёҳазрат»-й, пас гадои сари куча низ ҳуқуқи ин унвонро дорад. Зеро давлати мо демократист! Ҳама дар кишвари Точикистон «чаноби олй»-янд. Ба шарте, ки давлати мо Аморати Точикистон, шоҳигариву шоҳаншоҳй набошад.

Дусти азиз, Эмомалй!

Биё як бор ба 18-20 сол қабл назар меафканем. Ёд дорй, ту раиси колхозхи ноҳияи Данғара будиву аз ту пеш раиси колхозҳо кори колхозро ба дами фатароту хисорот оварда буданду 18 трактор аз ту пеш ба як борагй ғайб зада буд. Ёд дорй? Ҳатто сабукрави хидматии колхозро танҳо «кузов»-аш монда буду халос. Ту ба вазири кишоварзии вақт (1989-1990) мурочиат намудй. Аризаи туро ба экс-вазири кишварзй марҳум Аслиддин Соҳибназаров «переадресация» намуданд.

Аризаи ту ва чеҳраи туро Аслиддин Соҳибназар дида гуфта буд:

-Ҳа мардак, ту пиёдай?

Та нолида будй, аз фатарот шудани колхоз бо дард шифоҳй ба у гуфтй. Аз чеҳраат, ки ниҳояти ғамхорй ба колхоз меомад, Аслиддин Соҳибназар раҳмаш омаду ду машинаи нави хидматй аз ҳисоби вазорат бароят чудо карда буд. Ёд дорй?

Бале ёд дорй, ҳатто уро устод, падар гуфта будй. Ҳар замоне қадамат ба Душанбе мерасид, ҳузураш медаромадй, гарму чушон ҳолпурсияш менамудй. Чй қадар ба ту ихлос дошт Аслиддини Соҳибназар. Туро низ гарму чушон истиқбол мекард.

Сари курсй омаданат, ҳамаи муқобилонат фирор карданд. Аммо ягона Аслиддин буд, ки аз Точикистон як қадам ҳам берун нарафт. Ба ҳама амр кардй, ки ба у кордор нашаванд. Гарчанд, ки он вақт у «оппозитсия» маҳсуб мешуд. Ту он некияшро қадр карда будй. Офаринат. Аммо…

Тули солҳои чанги шаҳравандй ҳатто як бор ба ҳамкорй даъват карда будй. Аммо у атрофиёнатро тоза кун, баъд бо ту кор мекунам гуфт, аммо ту рад кардй. Ёд дорй? Бале дустам, хубакак дар ёдат ҳаст. У бо ту кор накард, ҳарчанд, ки сари кори ночизе буд, аз машваратҳои у истифода накардй. Ин ҳам дарди ба хайр.

Ин лаҳза гуш кун дусти азиз.

Оне, ки ту ба шаҳру вилоятҳо сафар мекунй, гумон накун, ки дар куча қолинҳои овезону бо чеҳраи хандону гулу гулборон пешвоз гирифтани мардум, нишонаи он аст, ки дар Точикистон оромиву сериву пурй ва осудагиву бешикоятист.

Эмомалй! Гуш фаро хон, ки ин раисони шаҳру навоҳй, вазирону сафирону кабирон ва дигар соҳибкурсиҳо танҳо он нафаронеро дар ташрифи ту чамъ меоваранд, ки онҳо низ косалесони ҳамон раиси шаҳр ё навоҳианд. Мардуме, ки аз ту руйирост суолу чавоб кардан мехоҳанд, ҳеч гаҳ ба он мачолис даъват карда намешаванд. Онҳо «филтр» мешаванд. Мефаҳмй? Мачлису вохуриҳои ту фақат бо иддаи равғангирифтаву косалесону чоплусон сурат мегирад. Ту фикр мекунй, ки фалон кормандони фалон хочагй аз зиндагиву аз сиёсати пешгирифтаи ту ризоянд? На Эмомалй, онҳо туро фиреб медиҳанд. Онҳо «аз мурдани чон, мехурам шалғами хом»-гуён, ҳақиқати ҳолро пинҳон медоранд. Он раиси хочагие, ки туро чоплусона пешвоз гирифту як чаҳон самимият ба изҳор кард, ба ту ваъда дод, ки гандуму пахтаро ба фалон ҳазор тонна ба ичро мерасонад. Ин иштибоҳи ту аст, ки жарфтар дида наметавонй. Беҳтар ин ки ба ту манзараи аслии Точикистонро нишон намедиҳанд. Он ичроиши нақшаҳое, ки ба гузориш медиҳанд, дуруғе беш нест. Пахтаро аз Узбекистон мехаранд, пас нақшаи Точикистон ичро мешавад. Мефаҳмй, ҳеч маҳал нақша дар Точикистон ичро нашуда буд. Барои идомаи мансаброниву салтанатрониву боз ҳам аз пештар бештар ба ту маъқул шудан, ин «аппарат»-и шалақи ту ҳатто даст ба ин корҳо мезананд. Гумон мекунй, ки пас аз рафтани ту аз ноҳияи ё хочагй раисонашон ҳамин тавр дар ғайбат ҳам аз ту миннатдоранд? На дустам, туро масхара медиҳанд. Чй тавр сари ганлдумзору пахтазор омадану чй гуфтану чй тавр роҳ гаштанатро ба ҳамдигар нишон дода, базми косалесонашон аз анекдотҳои ҳаётии ту пур мекунанд, хандаҳо бо қаҳқаҳа ба қандилҳои бустонсарояшон мерасад. Оре, дустам туро масхара медиҳанд.

Гумони накун, ки масхара додани эшон маънои он аст, ки ту аз мансаб равй. На, на! Ҳаргиз чунин нест, ту ба онҳо лозимй. Аз обу ҳаво ҳам заруртарй. Зеро маҳз будани ту сари курсии президентй ба эшон чавлони мансабронишоянро таъмин мекунад. Маҳз будани ту.

Ҳатто ба ноҳияе сафар кардй (номи ноҳияро намегуям, худат бояд хулоса барорй ки ин суханҳоро дар кучо гуфта будй).

Дар сари гандумзоре раиси бонки Агроинвестбонки ҳамон ноҳияро даъват карда пурсидй, ки ба ин хочагй чанд ҳазор доллар кумак кардй?

Он раиси бонки ноҳиявй бо даҳони пур гуфт, ки 40 ҳазор доллар.

Ту хандида гуфта будй, ки «э паато, ҳатто ин 40 ҳазорут нархи шиму костюми ман нестай ку, ёрдам кун бача» гуфта будй. Ёдат ҳаст? Айнан ҳамин 40 ҳазори гуфтагиат дар ин ноҳия анекдоти зиндаест, ки ин косалоесону хушомадгуёнгат дар ғайби ту базми худро бо иқтибос аз ҳарфҳои соддалавҳонаи ту пур мекунанд. Ба ҳолат механданд. Аммо ту инро намебинй, хубтар ин ки ин пасманзараҳоро ба ту нишон намедиҳанд. Аз будани ту истифода мебаранд. Ту ба онҳо бо ин ҳама камбудият зарурй. Вузарову суфарову кубаро ҳам айнан ҳамин сабки раисони хочагиву чамоату шаҳру навоҳиро истифода мебаранд. Онҳо низ ба ҳолат механданд. Онҳо низ ба будани ту чун обу ҳаво ниёзманданд. Онҳо низ тудаи палидоне беш нестанд. Аз ту истифода мебаранд. Ту низ ба онҳо одат кардай, ба хушомаду пешомаду пойбусии эшон унс гирифтай. Мегуянд, ки тарки одат амри муҳол. Ту ин одатро тарк карда наметавонй. Аммо танҳо ба марг илоч нест. Ё ту бояд равй, ё ин аппарати шалақатро комилан аз вазифаҳо на фақат сабукдуш намой, балки ҳамаи эшонро қатор карда паррониданат лозим.

Фикр накун, ки дар қатори шаш қаҳрамони миллат чой додани номи ту мазмуни томи дар таърих чун симои барчаставу мондагору созанда мемонад. Онҳое номи туро ба ин қатор пешниҳод карданд, ки  итминон дорам, пас аз сари ту ё пас аз рафтанат аввалин шуда ба сияҳ кардани номат мепардозанд. Обруятро ба хок яксон накунанд, номи ман Ватандор не. Номи туро аз қатори ин шашгона хат назананд, шири модарам ҳаромам бод. Аммо алъон ту бояд барои онҳо қаҳрамон бимонй. Ин баҳонаи хубтарини идомаи хурдани кишвар аз чониби ин наҳангон аст. Ту низ бо онҳо мехурй. Инро ҳама медонанд. Кадом президент намехурад? Ҳамааш мехурад, аммо ин тудае, ки пиромунат ҳаст, хурдани туро ҳама чо, ҳатто чой бар чой фош мекунанд. Ин аст, нафароне, ки туро печонидаанд. Мурод-чондори ҳамешагиву боварибахштарини ту чосуси Узбакистон аст. Хабари аз чониби Рустам паронида шудани Ҳасанро у ба Фергана.ру иттилоъ додаст. Ба ин ҳарф боварат намеояд. Медонам ва бисёр афсус мехурам, итминонат ҳосил намешавад. Аммо мутаассифона ин ҳақиқати ҳол аст. Тавре, ки ҳамаи вузарову кубарои кишвар гуё зоҳиран аз ту ҳимоя мекунанд, аммо даро асл Муродгунаанд. Ин туда ҳатто омода ҳастанд туро ба маснади ҳамешагии президентй биншонанд. Ин нукта барои эшон муҳим аст. Чунки боз бештар аз пештар мехуранд ин наҳангон.

Ту барои ин туда байрақе беш нестй. Хоҳанд ба самти шамол алвончат медиҳанд, хоҳанд ба муқобили он. Бидон, туро танҳо халқи оддй метавонад ҳимоя кунад, на ин тудаи хархор.

Эмомалй Раҳмон!

Ба ту ду роҳи начоту қаҳрамонй ҳаст:

Аввал: моро бо мо гузор, он чизе, ки ба даст овардй, гиру рав, ба берун давр рон, нушат бод.

Дуввум: ё ин ҳама аппарати корношоямро аз 1 то 100 аз вазифа сабукдуш намуда ҳукми қатл барор.

Ана баъд бубин, агар воқеан ту қаҳрамони мондагор нашавй, бар падарам лаънат.