Дустони арчманди сомонаи Ватандор!
Инак афсонаи марги Ҳасанро бо сабрҳои зиёди дандоншикан хондед. Нисбати соҳиби он ин сатрҳо бадтарин ҳақоратро раво дидед. Ман ягон касро бозй намедоронам ва ин гуна маймунбозй, ки ҳуққаи ин ҳукуматдорон аст дар хуни банда комилан бегона аст. Медонам ва дарк мекунам, ки аз боз шудани ин сомона хоби бархе ҳаром ва бархе бепарвофалак «навишта г.. хурда мегардад-да, аз ин пеш навишстагиҳо чй шуданд, ки ватандори навбатиаш», шояд ҳангоми ба замон оавардани вожаи «Ватандор» ҳатман олати таносули худро бархе ба забон биёваранд. Ин муҳим нест. Муҳим он аст, ки ватандорони дигар бо шунидани калимаи «Ватандор» танҳо чеҳраи Додочони Атовуллоро мебинанд ва каминаро ба он муттаҳам мекунанд, ки чаро номи дигаре начустам. Ба хотири касби маъруфият низ сомонаро боз накардаам ва бақавли худи Точвар кайҳо дари ин дуконро мебастам. Ин нузҳат нест, ин созмон нест, ин ҳизбе ё мазҳабу равияе нест. Ин танҳо он оинаест, ки ман дар он чеҳраи шумоён ватандорони азизро мебинам, чеҳраи ғамзадаву тарсзадаву дардзадаи ҳар яки шуморо мебинам. Чеҳраҳое пеши назарам меоянд, ки ҳангоми нафаси вопасин ба чои пиромунашон волидону зану фарзанду ақрабо симоҳои аҳриманонаи гуруҳи сартарошидаҳои руси миллатгаро меистанд ва бо қабоҳат мегуянд: «умри подлый таджик, тебе лучше такой собачий смерть» ва чеҳраҳои манфури галстук багардланеро мебинам, ки хуни халқи точик ва точикистониро дар дохили кишвар бераҳмона макидан доранд. Аз ростй ин сомона танҳо аз они ман нест, аз они шумоён низ ватандорони гиромй. Ман чй қадар шумоёнро мепарастам бо оне ки маро фантазёри хаёлпарасти бетаҳлил мегуед. Воқеан марги на фақат Ҳасан балки кулли чанбарбадстони хуношоми Точикистон орзуи ҳамешагии мардум аст. Ҳарчанд, ки марги касеро талабидан гуноҳи азим аст. Бо тамоми масъулият мегуям ва ба вичдонам қасам мехурам, ки аз аҳолии 7 милюн нафараи Точикистон нафаре ёфт намешавад, ки президент Раҳмонро ҳақорат надода бошад. Ҳатто ҳадди ақалл як бор. Қиссаи «Табартақсими навбатии асри 21» воқеан эчоди хаёли ин чониб буд ва он чй ки рост аст ё дуруғ ман онро ба қазовати Халлоқи 18 ҳазор олам месупорам. Шояд боз шумо ҳангоми мутолиаи ин ангора чониби Ватандор фарти ҳақоратро раво бинед ва гуед, ки «бинед и Ватандора ай худуш пайғамбар метроша, пешвои миллат шудан мехоҳа». Ба худо на! Воқеан бо шукргузорй аз дуст ва ҳамАндеши азиз Точвар бо ҳазор дарду дустдорй нисбати ба Ватани азиз иброз медорам, ки ман Ватандорам. Шояд ин андоза пеши чашми Шумо «патриотизм» тобад. Мукарраран мегуям, ки ҳамаи шумоён хонандагони азиз, ки чониби муаллифи ин ангораҳо туда-туда ҳақоратро раво дидед, шумо низ Ватандоред. Ин мазмуни он нест, ки танҳо Додочони Атовулло Ватандор аст. Ватан танҳо а у нест, аз мост низ. Ман талоши уро қадр мекунам, дар гиристанҳояш мегирям. Дар хандаҳояш саропо масаррат. Аммо отифае, ки камина мепиндорам бояд на танҳо чаноби Атовулло, балки кулли нафароне, ки Ватанро дуст медоранд, ҳуввияти ватандорй бояд дар зеҳни ҳамаи мо ватандорон милод ёбад. Ин сафҳа аз они Шумост, тавре Точвари азиз мегуяд, ман тани танҳову сари қоқ бори гарони масъулияти муҳаббати Ватани азизро кашида наметавонам. Ман ба ин иқрор мешавам. Шумо бо мо ҳама тавъамем. Аз он ки аз ватандории Додочони Атовулло туршихлосии хештанро баён доштам, у, ки устоди камина буду алъон дар ғурбат умр ба сар дорад, медонам ки ин ҳарфҳо аз касири мачбурияти вичдон руйи сафҳа омаданд. Ва ман то ба ҳануз на фақат ба Додочон балки ба кулли Шумоён ниёзмандам. Оҳ, дилам мехоҳад, ки на танҳо Додочон, балки кулли ғурбатиёни беватанаи дур аз ватан дар ватан зиндагии осоишта дошта бошанд. Ҳамаи эшон дар дохили ватан бошанд.
Ман кулли ватандорони андаруни ватану берун аз ватани беватанон мурочиатан иброз медорам, ки баҳри фардои гулшукуфоии миллату халқ танҳо бурузу зуҳури ҳисси ватандории ману шумо чун обу ҳаво зарур. Бигзор хуни ман андарин набард пеши пойи шумоён ҳаммиллатону ҳамватанону ватандорони гиромй бирезад. Танҳо ба як хотир: Бигзор рузи рушной, ки мо надидем, фарзандони мо бинанд. Баҳри фардои миллату давлат. Мо халқи тарсу набудем, мо зодагони Рустаму Кова, Деваштичу Спитаменем. Худоё, чй рузест, ки мо зери эзори чинси латиф паноҳ бурдаем. Наход аз гиребони як ду модарбахатои миллатфурушу ватанфуруш гирифта натавонем. Ин албатта даъват ба хунрезй нест, савганд ба номи халқи азизам, ин танҳо аз ману шумо фарҳанги раҳпаймоиву митингдорй мехоҳад. Мо ҳама ба ҳамдигар эҳтиёч дорем. Ман ба кулли сокинони Точикистон ва нафароне, ки соҳибвеблог ҳастанд руйи ниёз меоварам. Бародарону хоҳарони азиз, маро не, ватани азизамро аз касофтабориву СПИД-у гуруснагиву қаҳтиву қимативу ноадолатй, ки дар асари ҳукуматдории сулолаи Раҳмон ба вуқуъ пайваста аст, начот диҳед. Вагарна кишваре чун Точикистон анқариб ба доми… Худованд ҳофиз бош! Омода ҳастам на танҳо бо оқои Атовулло, балки бо кулли ватандорони воқей ҳамкории судмандро ба роҳ монад. Иттиҳод рамзи пирузист!
|
