Додоҷон Атовуллоев, Раҳбари ҳаракати мардумии « ВАТАНДОР»
Дустам, дигар аз мардӣ, сухан магӯ!. Мард будан , номус доштан аст ва агар лозим шавад,барои ҳифзи номуси хеш, ҷон додан аст! Дӯстам, дигар аз мусулмон буданат ҳарф мазан! Мусулмонӣ, дар роҳи Ҳақ гом бардоштан ва аз Ҳақ дифоъ кардан ва ба хотири Ҳақ аз ҳама чиз гузашт кардан аст! Бародари исломӣмаоб! Риё кардан, тамаллуқ, чоплусӣ ва дурӯғ ҳама гуноҳи бузург аст! Дарди миллати мазлуми моро эҳсос накардану нодида гирифтан гуноҳ аст, вале Шумо ҷуз он ки Исломи азимушшаънро «хусусӣ» гардонда, аз номи он авомфаребӣ кардан, кори дигаре накардед, бо Раҳмон пайвастед ва мӯҳлати раёсати ҷумҳурии ӯро тамдид кардед! Оё баъд аз ин ҳам номуси исломӣ ва шарафи мусулмонӣ доред?! Хатибони масҷид номи «ҷаноби олӣ»- ро (аслан ҷаноби холӣ(!), туфи тамоми мардуми рӯйи ҷаҳон бар ин ҷаноб бод!) аз номи Худову ҳазрати Пайғамбар (с) бештар ба забон меоранд! Оё мо метавонем, ба чунин муллои дарборӣ бовар кунем! Дустам, дигар магӯ,ки « хайр ҷанг набошад, шуд!» Магар ҷанги Раҳмон бо ин миллати бахтбаргашта тамом шуд? Магар ҳар рӯз фарзандони миллати мо, аз дасти ин бехудоён намемиранд? Магар мо ҳама асир ва ғуломи ҳалқабаргӯш нестем?! Дӯстам, инсон будан, мусулмон будан, мард будан ва шараф доштанро имрӯз танҳо як чиз мушахас менамояд: ту бо Раҳмон ҳастӣ ва ё бо мардуми худат? Раҳмон нафарест, ки миллат ӯро интихоб накардааст, ӯ бо зӯр ва одамкушӣ ба қудрат расидааст! Дустам, дигар ба афсонагӯии ин тоифаи чоплус бовар макун! Интихобот дар даврони Раҳмон интихобот набуд, балки шабеҳи интихобот буд, авомфаребӣ буд! Мазҳака буд. Мазҳакаи беҳунарона. Мазҳакаи тоҷикӣ. Пас чӣ бояд кард? Кудом роҳе вуҷуд дорад? Роҳ якест. Ҳама бо ҳам дасти якдигарро бояд бигирему бархезем, ва алайҳи бедодӣ биразмем!
Ҳама бо ҳам нидои озодӣ сар диҳем ва меҳанро аз морони Заҳҳоки бадандеши Раҳмон раҳоӣ бубахшем! Раҳмон ин кишвари муқаддасро бо рафтору кирдори хеш бо маҳалҳо пора пора кард! Мо бояд дасти якдигарро бигирем ва кишварамонро аз нобудӣ раҳоӣ бахшем! Дустам, ба « ВАТАНДОР» бипайванд. Ба Ватандор пайвастан як шарти муҳим дорад: Меҳанро дӯст доштан, номусро ҳифз кардан, кишварро аз вартаи ҳалокат раҳо додан! Мо як барнома дорем: Вожгун кардани режими ғайриинсонӣ ва бадахлоқи «Точикбошӣ»! Дустам! Оре, оре мо камем. Аммо дар тамоми дунё тағйироту инқилобхоро ақаллият роҳандозӣ мекунад. Инак, набарди адл бо ноадлатӣ огоз меёбад. Ё марг, ё зиндагӣ! Ё мо, ё Раҳмон! Дуо кунед… Эдун бод!
| 
