Ватандори чиноятпеша

Қонун барои он офарида мешавад, ки чамъиятро ба танзими муайян дарорад. Қонун барои он руйи кор меояд, ки чамъият ба ҳадди ифрот равад. Ҳар қадар, ки дар дунё теъдоди қонун зиёд гашт, ҳамон қадар чиноятҳам бештар мешавад. Ба гунае, ки ҳар қадар пулиси маошхури давлатй бештар гашт, минволан сафи чиноят низ ру ба афзойиш меорад. Ин қонуни зиндагист. Аз ҳама ачиб он аст, ки дар тамоми давру замон офарандагони қонунҳои заминй ононеанд, ки аввалан манфиати хешро фикр мекунанд баъди дар зери ниқоби «қонун»-ҳо ҳар чй аз дасташон меояд ба манфиати нафси хармонанди хеш масраф месозанд. Дар зери чатри салтанатронияшон ҳазорҳо косалесон низ маҳфузанд, ки ҳамеша аз пешвои қонунбарор, яъне соҳибзаводи қонунбарорашон дифоъ мекунанд.

Дар Точикистон замоне фаро расида, ки ҳар кй пушти сари худ хорид, чиноят кардааст. Агар поёнтари пушти соҳибмансабе чоплусона бихорид, пас у беҳтарин шаҳрванд ... Читать дальше »