Додоҷони Атовулло, Раҳбари ҷунбиши миллии Ватандор
Барои ту ватандори азизам ва барои дӯстони ту
Дуруд ба онҳое, ки дар сангарҳои кӯҳанд!
Бародарони ватандори дар сангару кӯҳ маскангирифтаи ман. Шумо имрӯз ва фардо орзуву омоли ҳамаи озодихоҳон, муттакои ҷабрдидагону мазлумони ин режими сангини раҳмонфашистед! Худо ёратон бод!!!
Паёму салому дуруд ба шумоён аскарону афсарони ватан!
Шумоён низ аз ҳақиқати ҳол куллан бохабаред. Медонед, ки аз ҳукумате ҳимоят мекунед, ки шуморо дар рӯзи тангатон ёрӣ карда наметавонад. Медонед, ки маҷбуран силоҳ ба даст гирифта, дар сангару кӯҳҳо хазидаву ҷаҳида гуруснаву лабташна алайҳи ҲАҚИҚАТ ҷангида истодаед. Яқин аст, ки вазифаи муқаддаси шумо ҳимояи Ватан аз душманону ғосибон аст. Аммо рӯшантар бидонед, ки душманони Шумо дар қасру кушкҳо қарор доранд ва шуморо чун тубе дар бозии футболи сиёсиашон истифода мебаранд. Агар ҳақиқати ҳол ба Ватан хидмат кардан хоҳед ба ҷониби муқобил гузареду ҳамдастону хзамдостон шавед ва алайҳи ин подаи бузбонзодагону ғулом ибни ғулом ибни ғуломон мубориза баред. Дар он сурат вазифаи муқаддаси шумо-ҲИМОЯИ ВАТАН иҷро хоҳад шуд.
Салому алейкум, ба лидерони сиёсиву рӯҳонӣ, ки дар зиндонҳоед!
Барои мо , ба хотири озодӣ, ба хотири пайкори мондагору ҳақталошонаи мо дуову салавот гӯед. Душмани ҳамаи мову Шумо-ин режими хунини Эмомалии Бузбон аст. Аз Шумо танҳо хамин истидъову хоҳишу талаб дорем, моро ДУО кунед, то Худованд ёриамон кунад. Омин! Зеро соати озодӣ наздик аст. Ифтихор кунед, ки шабу рӯз дуо кардани шумо дар ҳаққи озодиатон кунун ба сар омадааст.
Бидонед!
Ин Бузбони Бузбоз гунаҳкори асосии ғаму андӯҳ ва фақри рӯзафзуни миллат аст. Фаразандону пайвандони Шумо бо ин Бузбон ҳеҷ гоҳ маълумоти кофиву кӯмаки ҳаматарафаи тиббӣ гирифта наметавонанд. Фарзандони Шумо дар ин режими хунхоронаи Бузбон оянда надоранд. Фарзандонатон барои дарёфти қути лоямут танҳо як роҳ доранд: Дасти кушода дар кӯчаҳо гадоӣ мекунанд, ё дар меъдаҳояшон иҷборан героину нашъа ҷо карда ба Русиё мераванд ё дар вагонеткаҳои ифлосу ғайрисанитарӣ зиндагӣ мекунанд, то тиккаи ноне ба даст биёваранд. Аз ин рӯз марг беҳ!
Модарону хоҳарони азиз! Ин Бузбон алайҳиллаъна муҷрими асосӣ дар он аст, ки шавҳарони шумо, писарони шумо имрӯз муҳоҷири меҳнатианд. Муҳоҷирони иҷборие, ки бечорагон гуруснаву нимгурусна аз хонаву оилаи хеш дур зиндагӣ мекунанд ва бо меҳнати шоққаву тоқатшикан барои шумо буридаи ноне дарёфт менамоянд. Дардмандтар аз ҳама, фарзандони шумо ҳар рӯз дар мулки ғайр бо таври марги иҷборӣ мемиранд.
Ин Бузбон сабаби аслии он аст, ки шумоён-ватандорони ман якдигарро мепарронед. Ин лаҳазот, ки шумоён дар кӯҳҳову сангарҳо бистар аз барфу санг доред, тӯдаи говсирати ҳукуматдорон дар бару рестуронҳо хурсандиву нишот доранд. Ин сонияҳо, ки шумо якдигарро мекушед, писари Бузбон-Бузбонзодаи дигар-Рустами Раҳмон дар тарабхонаҳо қоҳ-қоҳ механдад. Бо фарзандони дигар ашрофзодагону вазирону кабирон ба нӯшонӯшии вискиву ба таҷовузи духтари мардум мепардозад. Аммо шумо аз бистари нарму хӯроки гарму як қатраи об маҳрумед.
Дар хотир дошта бошед!
Ману шумо барои онҳо зарур нестем. Барои эшон танҳо пулу ҳокимият зарур аст. Ҳаёти шумо барои онҳо арзише надорад. Марги шумо тем более. Баҳои ин ҳукумат-марги 200 ҳазор нафар. Ки он шуҳадои гулгункафанро ёд мекунад? Ҳамин ҳукумати Раҳмон!? Фарзандони афроде, ки барои Раҳмон ҷонашонро нисор карданд, имрӯз дар кадом ҳолат зист доранд? Ин лаънаткардаи Худову халқи Худой-Раҳмонро Ёқуб Салиму Ғаффор Мирзо, Маҳмуд Худойбердиву ғайраҳои дигар ҷонашонро ба гарав монда ҳимоят карданд. Бузбон бо эшон чӣ кард? Акнун ин афрод куҷоянд? Ку нафароне, ки ба савганди бардурӯғи Раҳмон бовар карданду ба созишномаи сулҳ имзо монданд?
Ин говсират ҳамаи эшонро кушт, зиндонӣ кард, бадарға сохт. Шумоён низ эй ҷангиён дар хотир дошта бошед, ки имрӯз Раҳмонро ҳимоят мекунед, аммо қисмату сарнавишти Ғаффору Ёқуб шуморо мунтазир аст. Зеро хилқату хислати ин Каждум чунин аст.
Дар хотир дошта бошед!
Вақте шумо меҷангидеду бархе аз шумоён шаҳид шуданд, Раҳмон аз Амрико наомад. Аммо ҷои ӯ дигар президенте мебуд, аз баҳри нишасти сарони давлат баромада ба ватанаш мешитофт. Ӯ ҳатто барои поси хотири аскарону афсароне, ки барои ӯ ҷонашонро нисор карданд, Рӯзи мотам эълон накард. Баръакс дар симову садои лаббайкгӯй ба ҷои хабари дақиқу ҳақиқ дар бори сарварашон мадҳҳо гуфтанд, ба хотири болидарӯҳии ӯ саройиданду рақсиданд. Аммо як ҳарфе пиромуни ҷанги Камароб нагуфтанд. Аз ин рӯ, ҳеҷ гоҳ солдати шаҳиди номаълум барои ҷанги бемаънӣ нашавед.
Талаб кунед!
Ин ҷанг ба ҲЕҶ КАС зарур нест. На ба афсарону на ба аскарон, ва на ба онҳое, ки имрӯз дар кӯҳҳо алайҳи Раҳмон сангар гирифтанд. Ва на ба онҳое, ки имрӯзҳо дур аз ватананд. Ҷанг танҳо барои як нафар зарур аст-номи ин зоти безот-Раҳмон Бузбон аст. Ҳукумати ин Заҳҳок болои хун истодааст ва ҷанги бемаънии байни тоҷикон ягона василаи истеҳкоми ҳукуматдории ӯст. Раҳмонфашист ҳамеша сари як шиораш қарор дорад, ки гуфта буд: «Мо бо хун омадем, бо хун меравем!»
Хун танҳо барои ӯ зарур аст. Ва мо танҳо мо бо шумо метавонем пеши ин хунрезии бародаркуширо бигирем. Ҳамаи онҳое, ки ба эшон Тоҷикистону сулҳи он азиз аст, талаб кунед, ки Раҳмон истеъфо бидиҳад. Ҳар чӣ зудтар ӯ биравад, ҳамон қадар пештару бештару тезтар хунрезӣ аз байн хоҳад рафт. Аз ин рӯ, истеъфояшро ҳар чӣ баландтару тезтар талаб намоед. Танҳо бо ин роҳ шумо метавонед падарону бародарону фарзандон ива хоҳарону модарну пайвандони хештанро наҷот медиҳед.
Хоҳиш мекунам! БАС!!!
Ҳамдигарро накушед!
Мо танҳо дар якҷоягӣ НЕРӮ ва ҚУДРАТУ ҚУВВАЕМ!
Вақте мо ҳамҷояву иттиҳодем, -мо сӯзишвории алангаи ин ҷанг нестем, мо як ХАЛҚИ абармардонем!
Мо-суд ва ҳукмномаи воқеии ин ҳукумати хунхорем.
Мо-озодием
Мо –ин Тоҷикистони азиз!
|
